شنبه، آذر ۰۲، ۱۳۸۷
افشاگری جنایات سبعانه ملایان خونریز توسط "رضا ملک" از دستیاران سعید امامی
اخیرا یکی از عوامل رژیم آخوندی بنام "رضا ملک" که در زمان تصدی گری آخوند جنایتکار فلاحیان بر وزارت اطلاعات رژیم، سمت معاونت تحقیقات و بررسی را بعهده و ارتباطات و همکاریهای بسیار نزدیکی نیز با دژخیم "سعید امامی" داشت، طی یک افشاگری، بخش هایی از جنایات این نظام خونریز را برملا نمود.
لازم به توضیح است که این فرد پس از وقایع موسوم به "قتلهای زنجیره ای" و مرگ مشکوک سعید امامی، یک جزوه افشاگرانه ۸۰ صفحه ای انتشار داده بود و مدت ۸ سال است که در زندانهای رژیم بسر می برد و مورد همان شکنجه هایی قرار گرفته، که هم میهنان مجاهد و مبارزمان در زمان تصدی وی در وزارت اطلاعات، تحت آن قرار داشتند.وی این افشاگریها را خطاب به رئیس سازمان ملل متحد، بان کی مون، تهیه نموده است.در بخشی از این افشاگری، اشارات کوتاهی به گورهای دسته جمعی شده است. وی می گوید: اگر شما به دنبال نسل کشی و جنایتکاران می گردید، در ایران بیش از یکصد و هفتاد تا نود، شاید هم بیشتر گور دسته جمعی وجود دارد.
در آنها از یک کامیون کوچک تا سه چهار کانتینر سردخانه دار، جنازه مدفون گشته. حتی درصد بسیاری از گورهای انفرادی گورستانها، خالی و تهی از جنازه است. آنها را تهی و خالی از جنازه تحویل خانواده ها دادند.
در بعضی از آنها، لباس مقتولین را زیر مقداری بتون آماده مدفون کردند و سنگ را روی آن گذاشتند که خانواده ها حتی نتوانند نقش قبر کنند. اجساد این گورها عموما به صورت دسته جمعی و در عمق زمین مدفون گشته. جوانان و نوجوانانی که از یازده، دوازده سال به بالا و البته زنهای باردار نیز شامل می شوند."رضا ملک" در بخش دیگری از افشاگری جنایات خمینی و دیگر آخوندها، اشاره مختصری به قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ می نماید.
وی می گوید: این جنایات در حدی است که طی چند شب در سال ۶۷، بیش از ۳۳۷۰۰ ( سی و سه هزار وهفتصد نفر) زندانیان دارای حکم، پنج سال، دو سال، یک سال حکم داشتند، اعدام و در گورهای دسته جمعی توسط کانتینرها و بولدزرها به خاک سپرده شدند.
با اینکه تمامی مردم آزادیخواه ایران از ماهیت این رژیم جهنمی و جنایاتی که بر مردممان روا داشته، آگاهی بسیار دارند ولی با این وجود، خواندن یا شنیدن چگونگی ارتکاب چنین جنایات تکان دهنده ای، انسان را عمیقا منقلب می نماید. چه خونهای پاکی که توسط همین فرد بر زمین ریخته نشده، چه مادران و پدران دل سوخته ای بودند که با درد ندانستن محل خاک سپاری عزیزانشان، دار فانی را وداع گفتند.
در این میان تاسف آورتر وضعیت تنی چند از قربانیان این نظام ددمنش است که از قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ جان بدر برده اند. این زندانیان سیاسی سابق، با وجود اینکه بهترین سالهای عمرشان را در شکنجه گاههای رژیم آخوندی بسر بردند، بلاهای بسیاری بر سرشان آمد و آسیب های فراوان جسمی و روحی نصیبشان شد که هنوز هم آثار آنها بر پیکر و روحشان هویداست، با سطحی نگری های غیر قابل تصور، با اظهار نظرهای به اصطلاح آماری ولی ناصحیح، این نسل کشی جنون آمیز را کم رنگتر از واقعیت آن جلوه می دهند و موجب خشنودی شاگردان لاجوردی دژخیم و سعید امامی شکنجه گر و در عمل، رضایت خاطر ملایان حاکم بر ایران را فراهم می آورند. متاسفانه این حرکتهای غیر اصولی و نابخردانه بمانند خاک پاشیدن به چشم مردم ایران و زندانیان سیاسی غیور این سرزمین قلمداد می شود.
با تلاش برای شناخت بهتر ماهیت غیر متعارف نظام فاشیستی مذهبی حاکم بر میهن، با به کنار گذاشتن کوته نظریها و خود بزرگ بینی های غیر واقعی و با انتقاد از خود، اجازه ندهیم که آخوندهای جنایتکار، از حرکات و رفتار نسنجیده شکنجه شدگان و قربانیانشان، علیه مردم ایران بهره برداری سوء بعمل آورند. در غیر اینصورت در پیشگاه مردم ایران، سیه رو خواهیم بود.